Dat vraag ik me al een tijdje af… 
Met de komst van auto’s die steeds meer taken uit handen van de bestuurder nemen, lijken veel bestuurders ook het gevoel van het echte autorijden te verliezen. Dat is ook logisch, mensen worden in hun nieuwe auto zoveel mogelijk geïsoleerd van de invloeden van buitenaf. Hoe anders is het als je bijvoorbeeld in een auto stapt van voor 1990?! De nostalgie komt je tegemoet als je naar de auto loopt, en als je de motor start wordt je getrakteerd op een orkest voor alle zintuigen. 
Dan komt het rijden zelf, waar per klassieker natuurlijk ook veel verschil in zit. Maar tenzij je in een Rolls/Royce of de meest luxe Mercedes zit zal het gevoel met de elementen veel duidelijker aanwezig zijn dan in welke moderne auto dan ook. 

Als je kijkt naar de praktische zin van een klassieker, dan zal deze het nooit gaan winnen van bijvoorbeeld een Tesla. Deze zal je volledig geruisloos en met minimale inspanning van de bestuurder, op de plaats van bestemming brengen. 
Echter zal een paard het als vervoersmiddel ook zeker niet gaan winnen van een Tesla, en toch zijn er een hele hoop mensen die graag met een paard rijden -of hoe je dat ook zegt-. 
Dit is zoals ik het zie ook waar het naartoe gaat met de klassieker, en onder klassiekers versta ik eigenlijk ook auto’s die nu verkocht worden met verbrandingsmotor. Hieronder staat een voorbeeld van hoe snel het kan gaan. Deze foto’s zijn allebei genomen op 5th Avenue, New York. De ene in 1900, de andere in 1913:

In een periode van 13 jaar zijn de paard en wagen bijna volledig uit het straatbeeld verdwenen. Ik verwacht niet dat het zo snel zal gaan met de auto’s met verbrandingsmotor, maar dat de transitie begonnen is, is zeker. 
Met dit in gedachte verwacht ik dat de auto’s met verbrandingsmotor ongeveer eenzelfde rol gaan vervullen als paarden na 1913, en dus enkel nog als als vrijetijdsbesteding zullen gaan dienen. Er is natuurlijk wel een wezenlijk verschil met paarden; een auto kan zichzelf niet voortplanten, en zal voor altijd bij je blijven als je er goed voor zorgt. 
Maar wat ook zo is: er worden van veel auto’s geen meer bij gemaakt, en hierdoor ontstaat natuurlijk schaarste wanneer er veel vraag is.  

Om deze reden denk ik dat de auto’s die de moeite waard zijn om te behouden ook behouden zullen blijven. Voor de meeste iconische auto’s zal dit geen probleem zijn maar er zijn heel veel auto’s waarvoor de toekomst nog niet zo duidelijk is. Mijn Alfasud uit 1983 is daar een goed voorbeeld van; in de jaren 90 wilde niemand ze meer hebben dus werden ze massaal gedumpt. Nu is het een bijzondere verschijning op de weg, en krijg ik veel toffe reacties als mensen hem zien! 
Het is natuurlijk best heftig, een klassieker hebben en onderhouden. Het kost behoorlijk wat geld en er zijn altijd wel dingen te doen. Daarom denk ik dat het het beste zou zijn voor de klassiekers zelf als we de lasten een beetje verdelen door de klassiekers zelf ook te delen. Op deze manier is het voor de eigenaar een stuk beter te realiseren, en kunnen andere liefhebbers ook die fantastische ervaring hebben!

Hoe denk jij over het delen van klassiekers? En denk je net als ik dat deze zo veel mogelijk behouden moeten blijven? Laat een berichtje achter in de comments!